Rozwiązania szczególne

Większość taśm uszczelniających stosowanych przy ciepłym montażu wymaga bardzo równego podłoża - szczelina między oknem a murem musi mieć na całym obwodzie szerokość różniącą się najwyżej o 2-3 mm

Niektóre okna powinny być montowane wyjątkowo starannie - na przykład te o podwyższonych parametrach cieplnych lub akustycznych albo osadzane w słabych ścianach. Ogólna zasada montażu nietypowego jest taka sama jak tradycyjnego - okna przykręca się do ścian i uszczelnia ich otoczenie pianką. Jednak rozwiązanie detali i końcowy efekt nieco się różnią.

Większa szczelność

Okna o podwyższonych parametrach cieplnych lub akustycznych wymagają bardzo szczelnego montażu, bo najwięcej ciepła ucieka właśnie przez ich otoczenie. Również hałas najłatwiej przedostaje się przez nieszczelny styk ościeżnicy z murem. Warto więc skorzystać z systemu złożonego z trzech warstw, z których każda ma inną funkcję.
• Materiały stosowane od wewnątrz są paroszczelne, żeby nie wpuszczały w styk wilgoci z wnętrza domu. Muszą być elastyczne, aby niwelowały odkształcenia materiałów pod wpływem zmian temperatury. Mogą to być silikony, materiały butylowe, polietylenowe sznury dylatacyjne lub elastyczne folie paroszczelne.
• Warstwy uszczelniające stosowane po stronie zewnętrznej są paroprzepuszczalne, aby umożliwić odsychanie styku, a przy tym odporne na czynniki atmosferyczne takie jak deszcz, wiatr i promieniowanie UV. Zazwyczaj stosuje się elastyczne folie paroprzepuszczalne. Ich montaż zależy od rodzaju muru i ewentualnych dodatków okiennych, na przykład rolet. Jeśli wnęka jest gładka, ma równą powierzchnię, folię przykleja się do okna specjalnym paskiem klejącym, a do muru paskiem butylowym. Jest to uciążliwe dla wykonawców, bo żeby butyl dobrze przywarł do podłoża, musi ono być zagruntowane odpowiednim preparatem. Jest on bardzo kleisty, powierzchnie lepią się nawet po dwóch tygodniach. Wykonawcy starają się unikać takich kłopotów i nie impregnują powierzchni. W rezultacie folia nie jest dobrze przyklejona i źle spełnia swoje zadanie. Niedawno pojawiło się nowe łatwiejsze rozwiązanie polegające na przyklejaniu folii specjalnym klejem - jest nieco droższe, ale znacznie wygodniejsze, bo muru nie trzeba impregnować. Jeżeli wnęka okienna jest nierówna, dokładne uszczelnienie okna na całym obwodzie może być trudne i lepiej wtedy zastosować folię z siatką podtynkową zamiast z paskiem butylowym. Przykleja się ją do muru zaprawą klejącą lub tynkiem. Przy wnękach okiennych z węgarkiem - na przykład w ścianach trójwarstwowych - styk okna z murem uszczelnia się po bokach i na górze taśmą rozprężną jednostronnie klejącą, wstępnie skompresowaną. Taśma rozpręża się po upływie 10-90 minut (czas zależy od temperatury), wypełniając szczelinę przez docisk. W dolnej części okna stosuje się folię paroprzepuszczalną - przykleja ją do listwy progowej.
• Warstwa środkowa musi dobrze izolować termicznie i akustycznie. Najczęściej jest to wełna mineralna lub niskoprężna pianka poliuretanowa, które są trwałe i nie pękają pod wpływem odkształceń konstrukcji. Jednak aby izolacja dobrze spełniała swoje zadanie, musi być sucha, nie może być narażona na stałe zawilgacanie - nawet delikatne - bo stopniowo jej parametry będą coraz gorsze, aż wreszcie zacznie bardziej chłodzić niż izolować. Dlatego za pomocą warstw zewnętrznej i wewnętrznej trzeba ją osłaniać i starać się utrzymać w maksymalnie suchym stanie.